Kobiety w Polsce, które zapisały się w historii

Poznaj najwybitniejsze kobiety w Polsce, które odcisnęły wielkie piętno na historii, zrobiły wiele dla swojego kraju i całego świata.

Kobiety tworzą historię, walczą i zmieniają świat

W dniu, w którym w wielu krajach istnieje tradycja honorowania płci pięknej w szczególny sposób, warto zwrócić uwagę także na bolesne problemy, które kobiety napotykają na swojej drodze. Powinniśmy podziękować tym, które pomagają, walczą, pracują, edukują, ratują i czynią ten świat lepszym. A także pamiętać o tych, którzy pozostawili swój szczególny ślad w historii.

Ukraińcy doskonale znają takie imiona jak księżniczka Olga, Roksolana czy Łesia Ukrainka. Ponieważ jednak obecnie setki tysięcy Ukraińców z powodu wojny zmuszone są do przebywania w Polsce, chcielibyśmy przyjrzeć się bliżej kobiecym postaciom historycznym tego kraju. Poniżej przedstawiamy kilka krótkich historii o polskich kobietach, które pozostawiły po sobie wielki ślad.

Jadwiga Kaliska – królowa po wsze czasy

Jadwiga Kaliska została koronowana wraz ze swoim mężem, polskim monarchą Władysławem Łokietkiem, w 1320 roku. Nie była jednak tylko konsortem króla, ale prawdziwą pomocnicą i władczynią. Kiedyś Jadwiga stanęła nawet w obronie Wawelu podczas największego powstania w historii.

Prowadziła negocjacje w zakresie polityki zagranicznej i mogła podróżować z główną pieczęcią króla, która musiała być dołączana do najważniejszych dokumentów kraju.

Jadwiga długo nie mogła oddać pełni władzy swojemu synowi Kazimierzowi, ale sprawy państwa zawsze stawiała na pierwszym miejscu. Oficjalnie przekazała tron młodemu królowi i jego żonie i przeniosła się do nowej rezydencji w Sonczu. Ale nawet wtedy królowa nadal była w centrum życia politycznego kraju. Zakładała nowe wsie, a nawet rozstrzygała spory sądowe. Uważa się, że to właśnie dzięki matce Kazimierza Wielkiego doszło do zacieśnienia stosunków między Polską a Węgrami.

Zapraszamy na nasz kanał telegramowy https://t.me/ukrainianinpolandpl oraz do naszej grupy na Facebooku https://www.facebook.com/ukrainianinpolandpl, gdzie zawsze znajdziecie przydatne i ciekawe informacje.

Narcyza Żmichowska – pierwsza polska feministka

Narcyza była nie tylko pisarką, ale jedną z prekursorek feminizmu w Polsce. Wychowała się w ubogiej rodzinie ziemiańskiej i studiowała w Instytucie Guwernantek. Jako pierwsza kobieta uczestniczyła w posiedzeniu Akademii Francuskiej w Paryżu. Pewności siebie nabrała dzięki poglądom filozoficznym słynnego francuskiego filozofa Henri de Saint-Simona. Twierdził on, że «kobieta jest równa mężczyźnie we wszystkim».

Po powrocie do Polski Narcyz wydała kilka swoich utworów i skupiła wokół siebie postępowe kobiety. «Żonkile» to nazwa nadana tym, które należały do jej kręgu, a przewodziła mu Zmichowska pod pseudonimem Gabriela. Był to pierwszy ruch feministyczny w Polsce. Członkinie koła wyróżniały się na tle ówczesnego społeczeństwa: paliły cygara, ubierały się niekonwencjonalnie, głosiły edukację kobiet, nie uznawały małżeństwa jako jedynej drogi dla kobiet.

Irena Sender, nieustraszona ratowniczka żydowskich dzieci

Ojciec Ireny był lekarzem i założycielem pierwszego sanatorium przeciwgruźliczego. Od dziecka Irena spędzała dużo czasu z żydowskimi dziećmi i nauczyła się mówić w jidysz. Już podczas studiów na uniwersytecie w Warszawie zajęła obywatelskie stanowisko przeciwko podziałowi na narodowości «aryjskie» i «niearyjskie».
Irena była kierowniczką działu opieki nad matkami nieślubnych dzieci w Społecznym Komitecie Opieki Społecznej. W przededniu II wojny światowej założyła tajną komórkę zajmującą się pomocą dla współobywateli Żydów.

W 1942 roku, pod pseudonimem Jolanta, Irena Sandler była członkiem polskiej organizacji podziemnej Żegota. Ponieważ pracowała w społecznej instytucji państwowej, miała przepustkę do getta. Pod pretekstem różnych urzędowych kontroli, dezynfekcji itp. dostarczała do getta żywność, leki i pieniądze. A będąc w getcie nosiła żółtą opaskę z gwiazdą Dawida, żeby się nie wyróżniać i być solidarną z tymi ludźmi.

Pielęgniarka i osoba publiczna, podczas II wojny światowej pracowała w Radzie Pomocy Żydom «Żegota» i uratowała od śmierci około 2500 żydowskich dzieci. Jest postacią znaną na całym świecie. Po wojnie również działała na rzecz dzieci, m.in. zakładała domy dziecka i stworzyła Centrum Matki i Dziecka, instytucję pomagającą bezrobotnym rodzinom.

Dzięki niestrudzonej pracy Ireny Sandler różnymi tajnymi drogami udało się przemycić z getta około 2500 żydowskich dzieci. Dane tych dzieci zapisywała i szyfrowała na małych paskach papieru i wkładała do słoika, który zakopywała pod drzewem.

Irena została aresztowana przez gestapo, była torturowana i maltretowana, a następnie skazana na śmierć. Jednak podziemna organizacja Żegota przekupiła strażników i Irenie udało się uciec. Po wojnie Irena Sandler kontynuowała swoją działalność. Zakładała domy dziecka i Centrum Matki i Dziecka.

Maria Skłodowska-Curie – podwójna laureatka Nagrody Nobla

O Marii Skłodowskiej-Curie wie każdy i nie sposób nie powiedzieć czegoś o tej wybitnej kobiecie. Kobiecie, która dwukrotnie otrzymała nagrodę Nobla.

Nazywana jest «matką współczesnej fizyki», była także chemikiem, nauczycielem i osobą publiczną.

Maria wychowała się w rodzinie nauczycielskiej, w świecie nauki i studentów. Wraz z nastaniem rządów rosyjskich wszystko zaczęło być rusyfikowane, a kobietom zabroniono studiowania. Pracowała w Warszawie i pomagała starszej siostrze studiować na Sorbonie, uczęszczając na tajne kursy dla kobiet, które wielokrotnie były prowadzone przez najlepszych naukowców. Później Marie wyjechała na studia do Francji.

W Paryżu Marie Curie poznała swojego przyszłego męża i partnera naukowego, Pierre’a Curie. Mieli oni wspólne cele, które wspólnie realizowali. Marie pracowała razem z mężem w laboratorium, pracowała jako nauczycielka, była żoną i matką.

Razem z mężem otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za pracę nad rudą radioaktywną. Marie Skłodowska-Curie jako pierwsza kobieta wykładała na Sorbonie, otrzymała ponad 20 tytułów honorowych w dziedzinie nauki i była członkiem 85 towarzystw naukowych.

Później wybitna Marie Curie otrzymała kolejną nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Zmarła na chorobę popromienną, ponieważ całe swoje życie poświęciła badaniom naukowym nad jedną z najbardziej niebezpiecznych substancji.

Hanka Ordonówna – silna kobieta o dziecięcym głosie

Charyzmatyczna, utalentowana piosenkarka, aktorka i tancerka Hanka Ordonivna (prawdziwe nazwisko Maria Anna Petrushynska). Nie miała imponującego silnego głosu, a raczej dziecięcy, a do tego miała swój niepowtarzalny styl wykonania, który sprawiał, że chciało się jej słuchać. Maria była jedną z pierwszych kobiet w ówczesnym społeczeństwie, która pozwoliła sobie na noszenie spodni. Nawet po ślubie z hrabią Michałem Tyszkiewiczem nadal grała w teatrze, występowała w filmach, koncertowała.

Hanka Ordonówna cierpiała na gruźlicę, ale dzięki mężowi udało się zatrzymać chorobę. W dalszym ciągu koncertowała. W 1939 roku została aresztowana i przewieziona do Pawiakowa. Mąż ją stamtąd wyciągnął i zamieszkali w majątku Tyszkiewicze na Litwie. Jednak na początku lat 40. do ich rodziny przyszło NKWD. Została aresztowana za odmowę przyjęcia obywatelstwa sowieckiego. Na emigracji ponownie ujawniła się jej choroba. Rok później została zwolniona na mocy układu Sikorski-Majski. Hanka Ordonówna nie poszła na odpoczynek po swoich przeżyciach, ale zaczęła pomagać polskim sierotom, które zostały wywiezione do Związku Radzieckiego. Uratowała kilkaset dzieci. W 1948 roku pod pseudonimem Weronika Hort wydała książkę Wędrujące dzieci.